Arderán as rosas cando escampe o teu ollar
das derradeiras faíscas que peitean os camiños
o chan por onde irmos por remoles de conciencia
pé con cóbado, máis alén do labirinto,
e agora é pedregoso pesadelo de poeta
que te ispas á intemperie do meu tacto, e paseniño
ir facéndote de aire ou de baleiro ou de solsticio
e outra vez a primavera se confunda de armisticio.
das derradeiras faíscas que peitean os camiños
o chan por onde irmos por remoles de conciencia
pé con cóbado, máis alén do labirinto,
e agora é pedregoso pesadelo de poeta
que te ispas á intemperie do meu tacto, e paseniño
ir facéndote de aire ou de baleiro ou de solsticio
e outra vez a primavera se confunda de armisticio.
(Outono de 2012)
Ningún comentario:
Publicar un comentario