Meu pai díxome de neno
que os homes somos rochas
e as mulleres son area.
Cando meu pai se fixo area
miña nai era un deserto
e eu, como intento de rocha
collía area e deixábaa
esvarar polos meus dedos.
Agora que son pedra
vexo as rochas sobre a area
erosionándose paseniño.
"Xa nos espiremos", pensarán algunhas rochas.
Pensarán as rochas?
-Xa están espidas.
Penso eu.
Ningún comentario:
Publicar un comentario